Минең тыуып-үҫкән ерем

       Яҡын түгел, алыҫта.

       Ауылҡайым – Аҙналы,

       Мышы тиҙәр халыҡта.

 

       Иҙелбашы-Белоретҡа,

       Тамъян-ҡатай иленә.

       Уралтауҙың ожмахына

       Һоҡланмаған кем генә.

 

       Тотош дәүләт һыймалы ер,

       Иҙелбашы илдер ул.

       Европаның, Ҡаф тауының

       Дәүләтенә тиңдер ул.

 

       Ана шунда тыуып үҫеп,

       Бәлиғ йәшемә еткәс,

       Мендем Өфө тау башына

       Хыялымды ғәм иткәс.

 

       Эх, Өфө ҡалаһы,

       Тау башында янаһың,

       Тау башында янаһың да,

       Йөрәктәрҙе ҡағаһың.

 

       Йөрәктәрҙе ҡағаһың да,

       Уттан-һыуға һалаһың.

       Һинең тауға үрмәләгән

       Күпме башҡорт балаһы.